Hani bazı insanlar vardır....
Onları uzaktan sevmen gerektiğini bilirsin...
Çok uzaktan...
Çünkü onlar kendi içlerinde...
Artık kullanılamaz hale gelmiş...
Buruşturulmuş...
Ve bir kenara atılmış kağıt parçası...
Gibi görürler kendilerini....
Daha önce bir veya birileri tarafından darbe almış,
Yıpratılmış ve kırılmışlardır artık...
Dokunduğun anda paramparça olurlar...
Bu yüzden iyi niyetli de olsa...
Onlara el uzatma çaban....
Her zaman boşa çıkar...
İnandıramazsın kendini...
Düşmüşlerdir bir kere...
İçlerinde oluşan o büyük boşluğa...
Önce onların gözünde hayat anlamını yitirir.....
Sonra da hayatın içinde var olmaya çalışan insanlar..
Bir başlarına yaşayacakları dünya kurarlar kendilerine....
Uzun süre yalnızlığı paylaşacakları...
Bir dünya....
Çok zaman sonra onların....
O yanlızlık dolu dünyasına...
Birisi girmek isterse....
Bunun tek şartı vardır...
Karşı tarafa güven ve inanma hissi...