Ve belki de son vapurunmuş gibi yaşamalı hayatı, kalkış düdüğü çalarken koşarak binmeli son dakikasında, ağır kapının yuvarlak deliğinden kahverengi koltuklarda yer kapmaya çalışanlara gülümseyerek bakmalı, zira korkmamalı üşümekten, belki avuçlarının arasında karton kutuda dumanı tüten bir çay, belki de bininci kez bakmalı Haydarpaşa’nın ışıltısına, denizin kokusunu sanki son kereymiş gibi derin derin içine çekmeli..
Kimbilir!
Fotoğrafta çok fazla noise ( Gren) olmasına rağmen ( Bu da ancak ISO değeri küçükterek yok edilir)Kompozisyon , kadraj ve renkleri ile başarılı bir fotoğraf...Tebrikler...