Description
UZAYIP GİDİYOR TREN RAYLARI
Kara tren kalkarken bir el sallanır,
Sanki ayrılığın habercisi var.
Dumanı karadır gözler ıslanır,
Hasretin özlemin ihbarcısı var.
Kara tren düdüğü hüzün çalıyor,
Göğsüne patlayan balyoz sesi var,
Yüreği titretip içi yakıyor,
İçinde gam yüklü insanları var.
İstasyondan treni uğurlar eller,
Gözyaşını silen mendilleri var,
Selam edip başlar gelen nameler,
İçinde gözyaşlı mektupları var.
Uzayıp gidiyor tren rayları,
Ondan önce gelen siren sesi var,
Uzadıkça uzuyor hasret yolları,
İçi gurbet yüklü vagonları var.
Her giden yolcunun hikâyeleri,
Yolcunun dilinde bir türküsü var,
Çağırır sılanın minareleri,
Sal gurbet sılada bekleyeni var.
Yüreğine sinmiş hasret kokusu,
Sılanın gurbete mesafesi var,
Uzayan rayların bitmez korkusu,
Bir sonraki garda sevdalısı var.
Şiir: Mustafa Kurt.